Dag8

Dag 7; Ja man, weet je...komen net van het strand daar was een reggae band aan het spelen. Sophie was er niet weg te slaan.
Het was vandaag sowieso een super dag! Eindelijk voelde ik me vandaag echt relaxed en niet zo bezig met de therapie. Vanochtend lekker aan het zwembad gelegen en daarna weer op tijd geluncht. Toen merkte we wel dat Sophie gespannen werd. Ik had echter nu wel het gevoel dat het niet meer zo dramatisch zou zijn. We mogen tenslotte dicht bij haar zijn. Maar voordat we gaan is er nog even paniek in de tent. Opa Coen zegt in een keer doodleuk, he er knabbelt iets aan mijn teen. O een salamander. Nou ik verslikte me prompt in m'n boterham en was redelijk in paniek. Ik moet er toch echt nog aan wennen dat we leguanen en salamanders te pas en te onpas tegenkomen.
Maar goed op naar de therapie. Sophie was erg stil en keek bedrukt. Maar toen ze opgehaald werd mocht Patrick mee. Dat was een opluchting. Het gaf haar genoeg vertrouwen dat we zelfs niet op het dok erbij hoefde te zitten,maar een stukje verderop. Naar verloop van tijd vroeg ze zelfs niet meer naar ons en ging ze volledig op in het spel. Gelukkig, wat een opluchting!! Ze werd zelfs wat losser in het water. Na de therapie was ze wel weer moe. Oma is met haar gaan rusten want Patrick, Monique en ik mochten ook zwemmen vandaag met Kanoa en Pappito. We kregen eerst wat uitleg en toen de zwemvliezen aan en naar het dok. Ik had opeens kriebels in de buik en spanning. Dus dit voelt Sophie elke dag.... Maar eenmaal in het water was het fantastisch. We hebben met ze meegezwommen en geaaid. We hebben met ze gedanst, hand gegeven, laten springen maar het leukste was toch wel het kussen. Wat zijn het toch geweldige dieren!!!
Nu hebben we weekend. Dus 2 dagen geen therapie. Ook wel even fijn.