Dag 6

Dag 6; we hebben er bijna een week therapie opzitten. En wat zal ik er van zeggen. Het heeft op het eerste gezicht zo lijkt nog niets opgeleverd. We zijn nog bezig om er voor te zorgen dat Sophie het naar haar zin heeft. We merkte dat Marjelijne er ook van baalde en ze ook met collega's heeft gespard hoe we het met Sophie aan moeten pakken.
We waren weer op tijd bij het centre en gingen met Sophie alvast bij de dolfijnen kijken. En riepen enthousiast Kanoa Sophie komt zo spelen. Sophie riep net zo hard mee. Mmm dachten we so far so good. Maar helaas Marjelijne kwam haar halen en weer dikke tranen. We spraken af dat we weer mee zouden lopen tot aan het dok en dat 1 van ons bij haar op het dok ook mee mocht kijken om zo Sophie het veilige gevoel te geven. Sophie koos papa en ik ging iets verderop toekijken. De tranen hielden geleidelijk op en Sophie liet het eindelijk allemaal over zich heen komen, maar wel steeds even bevestigen dat papa niet weg mocht gaan en ze hield ons goed in de gaten. Terwijl ze langzaam aan meer op ging in het spel kon Patrick steeds wat meer afstand nemen. Dit ging gelukkig goed. Zouden we dan eindelijk op de goede weg zitten? Na afloop mocht Sophie bij Marjelijne op de rug mee terug. Dat was leuk en was ze vrolijk toen ze bij ons kwam zitten. We kregen als advies om een gesprek met een psycholoog aan te vragen om zo te kijken waar de angst bij Sophie vandaan komt. Deze zal volgende week plaatsvinden. Maar gelukkig vandaag weer een stap in de goede richting gezet. En nu zijn we morgen zelf aan de beurt!!! Patrick, Monique en ik mogen morgen ook met Sophie's dolfijn zwemmen, hoe gaaf is dat.
Zeker iets om naar uit te kijken en hopelijk heeft Sophie er morgen ook zin in. Vanavond bij het eten was ze tenminste ontzettend vrolijk en had ze goede zin.
En als opa nou niet van die gekke streken uithaalt om een leguaan te aaien dan komt het allemaal wel goed...